یوهانس ورمیر نقاشی هلندی بود که در عصر طلایی هلند زندگی و کار می کرد. او را در کنار رامبراند و فرانس هالس یکی از مهم ترین نمایندگان باروک هلندی می دانند. اما اطلاعات کمی در مورد یوهانس ورمیر وجود دارد. به نظر می رسد زندگی او به اندازه موضوعات نقاشی هایش آرام بوده است. در اینجا 5 واقعیت مهم در مورد زندگی و آثار او را با همدیگر بررسی میکنیم.
ورمیر تا حد زیادی خودآموخته بود
اولین حقیقت درباره نحوه یادگیری نقاشی او است. یوهانس ورمیر در سال 1632 در شهر دلفت در جنوب هلند متولد شد. پدرش تاجر ابریشم بود اما بعداً به عنوان مسافرخانه دار و دلال آثار هنری شروع به کار کرد. احتمالاً این تجارت خانوادگی به ورمیر جوان کمک کرد تا هنر را به صورت عملی و خود آموز یاد بگیرد.
تصور می‌شود که ورمیر جوان زیر نظر کارل فابریتیوس هم شاگردی کرده است و تا حدودی نیز از او نقاشی را یاد گرفته است. با این حال، چند سال بعد، پدرش بدهکار شد، که نشان می دهد که پدرش توانایی تامین هزینه های کلاس او را نداشته و ورمیر تا حد زیادی خودآموخته بود.
یوهانس ورمیر تمام عمر خود را در دلفت زندگی کرد
در سال 1653، یوهانس ورمیر با یک زن کاتولیک ازدواج کرد و به خانه مادرزنش نقل مکان کرد. در آنجا او بقیه عمر خود را به کار نقاش سپری کرد و تنها در 43 سالگی از دنیا رفت.
عشق او به زادگاهش در خیابان کوچک، در نقاشی که او از زادگاهش کشیده است مشهود است. خیابان کوچک زندگی روزمره در دلفت را در قرن هفدهم نشان می دهد. در نقاشی بالایی، می‌توانیم یکی از ویژگی‌های بارز او را ببینیم، توجه بسیار زیاد به جزئیات.
در سال 2015، مکان اصلی نقاشی خیابان کوچک کشف شد. تقریباً چیزی از زمان ورمیر به جز گذرگاه کوچک در مرکز نقاشی باقی نمانده است.
یوهانس ورمیر بیشتر برای نقاشی هایش از صحنه های ژانر شناخته شده است
امروزه تنها 35 نقاشی به یوهانس ورمیر نسبت داده می شود که بیشتر آنها صحنه های ژانر هستند. سوژه‌های او بیشتر زنانی هستند که مشغول فعالیت‌های روزانه هستند، مانند خواندن نامه یا ریختن شیر. بسیاری از نقاشی ها در همان اتاق با پنجره ای در سمت چپ نقاشی شده اند.
یکی از ویژگی های اصلی کار او علاقه به نور است. نور روز به طور طبیعی روی سوژه‌های او می‌افتد و ویژگی‌های آنها را با نور و سایه می‌سازد. علاوه بر این، عشق او به جزئیات در تمام نقاشی هایش قابل مشاهده است.
مثلاً در نقاشی بالا یعنی The Milkmaid، خدمتکار آشپزخانه را می بینیم که کنار پنجره نشسته و شیر می ریزد. همه چیز هنوز در آشپزخانه است. زن جوان مانند مجسمه ای است که محکم در زمین کاشته شده است. تنها حرکت از جریان شیر است.
ورمیر با استفاده از نور و سایه، زن جوان را به طور واقع بینانه در آشپزخانه قرار داده است. توجه داشته باشید که چگونه نور روی دست راست او می رقصد، دستی که دسته کوزه را گرفته است. با دقت به نقاشی نگاه کنید، جزئیات نقاشی فوق العاده هستند.
ورمیر تا قرن 19 نسبتا ناشناخته بود
ورمیر در طول زندگی خود به عنوان یک نقاش حرفه ای موفقیت متوسطی کسب کرد. او عضو انجمن نقاشان محلی بود اما با مرگش نامش فراموش شد. تا قرن نوزدهم تصور می شد که بسیاری از آثار او متعلق به هنرمندان دیگر باشد تا اینکه تئوفیل ثور برگر، منتقد هنری فرانسوی او را دوباره کشف کرد.
یوهانس یکی از معروف ترین آثار هنری تاریخ را نقاشی کرد
مشهورترین نقاشی ورمیر، دختری با گوشواره مروارید است. «مونالیزای شمال» نمادی از ژانر خاصی به نام ترونی است، تابلویی که نوعی به اصطلاح انسان را به تصویر می‌کشد، نشسته‌ای ناشناس که گاهی اوقات بیان اغراق‌آمیز یا لباس‌های غیر معمول و پر زرق و برق دارد. تسلط ورمیر بر نور بار دیگر در لطافت نگاه دخترک و درخشش گوشواره مروارید مشهود است.
اگر این نوشته رو دست داشتین نوشته 5 پرتره عجیب در موزه کانزستریش وین رو از دست ندین.